Dünyadaki en zor mesleğin annelik olduğunu biliyorsunuzdur. Ama benim bunu anlamam daha çok yeni. Anneliğin en zor zamanlarının çocuk sahibi olunan ilk zamanlar olduğunu sanmıştım. Uykusuz geceler, bebeğin ağlamalarına anlam verememek anneliğin en zor yanı olduğunu sanıyordum. Meğer ne kadar yanılmışım. İkinci bebeğim dünyaya geldiği sırada bir sabah çenem tamamen kilitlenmiş olarak uyanmıştım. Dişçiye gittim ve bana geceleri dişlerimi sıktığımı söyledi. İnkar ettim, ben sıkmam dişlerimi, niye sıkayım ki dedim. Daha sonra çene cerrahı olan eşimin çok yakın bir arkadaşı, hayatının en zor dönemlerinden birini yaşıyorsun, dişlerini sıkman çok normal demişti. Şimdi o günlere bakınca pek derdim tasam yokmuş, uykusuzluk dışında diye düşünüyorum.
Hep derler ya " bugünler iyi günlerin" diye. Eminim bu günlerim de iyi günlerimdir. Çocuk büyüdükçe, çocuklu hayatın zorlaştığını her geçen gün daha iyi anlıyorum. Büyüyüp sohbet edelim diye beklediğim çocuklarım, şimdi okullu oldu. Ama okulla birlikte problemler de arttı. Şimdi her tür bilgiye ulaşmak mümkün ve hepimiz çok şey biliyoruz maalesef. Halbuki eskiden tembel çocuk diye bir kavram vardı, dikkat eksikliği olan çocuk değil; yaramaz çocuk vardı, hiper aktif çocuk değil. Bizim ailelerimiz bizi olduğumuz gibi kabul ederdi. Biz ise beklentilerimiz o kadar yüksek tutuyoruz ki, çocuklarımız o beklentileri karşılayamadığı zaman hep birlikte mutsuzluğa sürükleniyoruz.
Halbuki onları olduğu gibi kabullenmek ne büyük mutluluk ve rahatlık herkes için. Bulunduğumuz anın tadını çıkarmak oldukça zor oluyor bu devirde. Keşke endişesiz, korkusuz yaşayabilsek bulunduğumuz anı. Bazen geriye dönüp baktığımzda çocuksuz günlerimdeki tasaların ne kadar yersiz ve boş olduğunu anlıyorum. Bir arkadaşım uykusuzluk sorunları yaşıyor uzun zamandır. Ona bu sıkıntının ne zaman başladığını sorduğumda, çocuklarım doğduğunda dedi. Yani hiç birimiz yalnız değiliz. Hepimiz aslında aynı duygular içindeyiz. Nasıl bir hormonsa bu annelik hormonu, insanı alt üst ediyor. Artık daha rahat olmanın hayalini kuruyorum ama daha bunun ergenliği de var :)
