Bol kahkahalı bayramlar

Yurt dışında yaşamanın getirdiği en zor noktalardan bir tanesi de gelenekleri yaşatabilmek.

Bunun için biz ebeveynlere çok büyük bir iş düşüyor.

Geçen sene eşimle çocuklara el öptürüp, bayramda harçlık verecektik. Açıkçası kendim el öpmeyi ve öptürmeyi sevmem. Ama bu bizim geleneklerimizde olan bir ritüel ve çocuklarım da bunu öğrensin istiyorum. Aynı zamanda bayramda harçlık alırlarsa istedikleri oyuncaklar için para biriktirme imkanları da olabilir.  J

Geçtiğimiz yıl iyi kötü el öptürmeyi öğretmiştik. Ama aradan neredeyse bir yıl geçti. Bugün sabah eşim, kızımdan elini öpüp, bayramını kutlamasını istedi. Kızım, eşimin elini öptü öpmesine ama alnına götürme kısmını unuttu. Eşim de kızıma nasıl öpeceğini tekrar hatırlatmak içi kızımın elini öptü ve kızımın elini alnına koydu. Aynı her zaman büyüklerimize yaptığımız gibi.

Sıra kızıma geldiğinde, kızım babasının elini öptü ve babasının elini, yine babasının alnına koydu J

Kızıma yanlış yaptığını anlatmaya çalışsak da pek başarılı olamadık.

Bu sefer oğlum yapmak istedi, o da aynısını yaptı, bu sefer benim elimi, yine benim alnıma koydu J

Eşim ve ben kahkahalara boğulduk tabiki de...

Sanırım gelenekleri öğretmek konusunda çok da başarılı bir aile olamadık L

Neyse önümüzde 3 gün var öğrenmeleri için. Onlara ödev verdik, araştırıp, doğru şekilde öpmeyi öğrendikten sonra bayram harçlıklarına kavuşabilecekler.

 

Umarım siz de bizim gibi bayramınıza kahkahalarla başlamışsınızdır ve kahkahalarla devam edersiniz.

Hepinize iyi bayramlar.

 

 

Hayatımızdaki yenilikler

Bu aralar hayatımızda ufak değişiklikler olmaya başladı. Mesela ben ocak ayında işe başladım. Uzun zamandır çalışmak istiyordum ama ya istediğim gibi bir iş olmuyordu ya da ben kararsızlık yaşıuordım evle iş arasında seçim yapmakta. Ama çok sevdiğim bir arkadaşım bama seçim yapma imkanı vermeden beni çalıştığı şirketteki açık bir pozisyona tavsiye etmiş. Çok hızlı görüşmeler oldu ve beklemediğim bir anda ile başladım. Hayatım biraz zorlaştı ama bir o kadar da güzelleşti. Çalışmak beni daha canlı tutuyor. Kendime daha fazla güvenim geldi. Çocuklarım için çok kolay değil belki ama zamanla olar da bu tempoya ayak uydurdular.

Bu sırada aklımızdan geçen okul değiştirme fikri de gündemdeydi. Önceleri hayatlarında bir değilikliğe daha ihtiyaçları yok diye düşünürken, daha sonra olmuşken bu da olsun diye düşünüp önümüzdeki öğretim yılı için okullarını değiştirdik. 

Şimdi bu kadar değişiklikle bakalım nasıl baş edebileceğiz diye düşünüyoruz. Umarım önümüzdeki dönem okula başlarlarken endişeli olmazlar ve hızlıca adapte olurlar. Aynı benim işe olduğum gibi.