Yemek alanından kızım Ada ile ben önce çıktık. Bu arada bir bey kapıyı bana tuttu ama Ada arkamda kaldı. Kapıyı tutan kişiye teşekkür ettim ama bu arada Ada'nın ağladığını duydum. Arkamı dönüp baktığımda Ada'nın arkadında 5-6 kişinin olduğunu ve bunlardan birinin Ada'nın ayağına basıp ayakkabısını çıkardığını anladım. Ada ise bu kalabalık grubun arasında eğilmiş ayakkabısını almaya çalışıyordu. Yerler ıslak olduğu için Ada'yı hemen kucağıma aldım. Ama bu kalabalık insan grubu durmaya niyetli değildi ve en sonunda" durun!" diye bağırmak zorunda kaldım. Bir anda durdular, ayakkabıyı aldım ve söylenmeye başladım. Gerçi, ben kendi dilimde söylendiğim ve Macarcam söylenecek kadar ilerlemediği için ne dediğimi anlamadılar ama kızgın olduğumun farkındaydılar. Ada da bu arada " ya ayağım ıslansaydı, daha kötü olurdu" diye ağlamaya devam ediyordu.
Daha sonra eşim ve Ege de geldi ve sinirli bir şekilde arabaya bindik. Yolda Ege, bana sorular sormaya başladı bu olay hakkında. Ben de anlattım. Arkasından bana şöyle bir soru sordu, "peki sen şimdi onlara kızdın, ceza verecek misin? " "Hayır" dedim. Bu sefer daha da şaşırdı " ama neden ceza almıyorlar, hem yanlış bir şey yaptılar hem de özür dilemediler". O zaman ne kadar doğru bir şey söylediğini anladım. Biraz sonra bir şey daha sordu, " peki polise söylesek, polis ceza verse?"
Verecek hiç bir cevabım yoktu. Özür dilemenin ne kadar önemli olduğunu anlatmaya çalışırken, karşımıza bu kadar saygısız insanlar çıktıkça, verdiğim emek boşa gidiyor. Ama biz biz olalım, pes etmeyelim ve özür dilemenin ne kadar önemli olduğunu anlatmaya devam edelim.
Not: Ege, polis çağırmaktan bahsettiğinde aklıma geçenlerde sosyal medyada dolaşan bir video geldi. Ege, bunu seyretmemişti ama aynen oğlumun dediği gibi bir cezası vardı yapılan hatanın.
www.vimeo.com adresinde "Dad teaches daughter to apologise" adıyla aratırsanız bu anlamlı videoyu bulabilirsiniz.
Saygılı günler dilerim.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder